Door de pas laat tot stand gekomen fusie heeft het nieuwe Telstar waar weinig tijd om versterkingen aan te trekken. Naast de grote vijver van spelers waar bij VSV en Stormvogels uit gevist kan worden, is het idee om nog een klein aantal spelers van buitenaf aan te trekken. De keuze valt op twee ervaren spelers van SVV, Jan Allart en Joop Daniëls, en de jonge talenten Paul van Egmond (RCH) en Roozendaal (West-Frisia). Ook de uit Australië teruggekeerde Velsenaar Wim Zoeteman zal aansluiten.

De verwachting is niet dat Telstar direct hele hoge ogen zal gooien een niveau hoger. Tot aan de winterstop zijn de resultaten ook wisselend en de eerste seizoenshelft wordt afgesloten als middenmotor. Wat is gebleken is dat Telstar over een zeer hecht verdedigingsblok beschikt, met het grote talent Heinz Stuy op doel. Aanvallend zit er echt nog niet altijd even veel lijn in, ondanks dat de trainer met Jan Allart en Ted Immers over goede spitsen beschikt.

Na de winterstop is het andere koek voor de jongens van Toon van de Enden. Wat begint met een gelijkspel bij Eindhoven, groeit uit tot een reeks van 13 wedstrijden zonder nederlaag en mondt uit in promotie. In de dertiende wedstrijd na de winterstop wint Telstar bij Fortuna Vlaardingen en is het twee speelronden voor het einde van de competitie al zeker van een plek in de top twee, en daarmee promotie naar de Eredivisie.

Voor het eerst heeft Velsen een club in de Eredivisie en voor het eerst sinds seizoen 1955/56 is de gemeente weer terug op het hoogste niveau van het Nederlandse voetbal.